O mnie

Izabela Anna

 Jestem dwudziestoletnią dziewczyną, studiującą Prawo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Brzmi poważnie, co? To chyba przez ten kierunek. Szczerze powiedziawszy nie wiem do końca, co tu robię, ale pewnie wyjdzie w praniu. Mój dom rodzinny znajduje się gdzieś pomiędzy Bydgoszczą a Poznaniem. Tam też będę starać się jak najczęściej wracać, by rozwijać pasję. Pewnie trudno się domyślić po powyższym zdjęciu, ale trenuję jeździectwo. Regularnie od dwóch lat, choć pierwsze lekcje miałam jako dziewięcioletnia dziewczynka. Dawno temu... 

  Czasem odzywa się moja ambicja, dzięki której utrzymuję takie dobre oceny od pierwszej klasy podstawówki. Zobaczymy jak to będzie na studiach. Przez nią też nie potrafię przegrywać i wymagam od siebie nadludzkich umiejętności. Nie jest łatwo być mną, a tym bardziej ze mną wytrzymać, więc doceniam każdą duszyczkę, która choć przez chwilę postanawia iść ze mną przez życie. Podziwiam Was, naprawdę. Zdaję sobie sprawę, że jestem jak jedna wielka sinusoida - raz miła i radosna, a zaraz wredna i nostalgiczna. Wiem, jak ciężkie potrafi być życie, ale może właśnie dlatego piszę - aby pokazać, że nikt nie jest w tym wszystkim sam. Warto się wspierać. Trochę mi tego brakowało, ale nie jestem tu po to, aby się użalać nad sobą.
   Zabrzmi typowo, ale piszę dla siebie... Ktoś kiedyś powiedział mi, że moje teksty są nawet dobre, dlatego powstał ten blog. Najpierw pisałam anonimowo, teraz jako ja - Izabela Anna. Od początków bloga było tu milion postów, ale zostały te, moim zdaniem, najlepsze.
  Dla ludzi ciekawych czy uczestniczyłam w jakichś pisarskich kursach, czy coś w tym stylu. Ukończyłam Warsztaty Dziennikarskie pod okiem redaktora Twaroga, ale pisania nie da się nauczyć. To trzeba czuć...

Blog funkcjonuje od 14.11.2015r.